martes, 25 de mayo de 2010

A DITADURA DE PRIMO DE RIVERA E A FIN DA MONARQUÍA DE ALFONSO XIII



A DITADURA DE PRIMO DE RIVERA E A FIN DA MONARQUÍA DE ALFONSO XIII
INICIO: O 13 de setembro de 1923 o xeneral Miguel Primo de Rivera da un golpe de estado que acaba co réxime da Restauración.
XUSTIFICACIÓN DO GOLPE:
-     Inestabilidade e incapacidade dos gobernos liberais.
-     Os fracasos militares en África (Annual).
-     Os ataques ó Rey.
-     O aumento da conflitividade social (pistolerismo).
-     O temor a que o sistema se democratizase.
         Inicialmente contou co apoio do Rey e do pobo, porque se presentaba como unha medida excepcional e transitoria.
         As súas medidas populistas e autoritarias tiveron certo éxito, pero non acabaron cos problemas.
EVOLUCIÓN:
1ª ETAPA: 1923-25, DIRECTORIO MILITAR: É un goberno só de militares. As principais accións son:
-          Suspendeu a Constitución e as Cortes foron pechadas.
-          Intentou solucionar o problema de orde público: forte represión coa Garda Civil e o Somatén (paisanos armados que colaboran cos militares).
-          Eliminar o caciquismo. Pero só cambiou os vellos caciques por xente nova afín á Unión Patriótica (proxecto de partido político de apoio ó réxime).
-          En Marruecos consegue un éxito e pacifica a zona co desembarco de Alhucemas (1925).

2ª ETAPA: 1926-30, DIRECTORIO CIVIL. Goberno de militares e civiles.
         Intentou institucionalizar o réxime pero foi quedando sen apoios e terá que dimitir.
         O labor máis importante foi o forte desenrolo da economía, que axudou a sustentar ó réxime. As medidas máis destacadas foron:
-          Forte proteccionismo.
-          Desenrolo de monopolios: teléfonos (ITT), combustibles (CAMPSA).
-          Grandes obras públicas: tren, estradas, embalses para agricultura e electricidade.
-          Desenrolo de novos sectores: automóbil, eléctrico, químico, etc.

CAÍDA: O aumento da oposición, a falta de apoio dos militares e os problemas económicos levan a Primo de Rivera a presentar a dimisión en xaneiro de 1930.

FÍN DA MONARQUÍA DE ALFONSO XIII
         Alfonso XIII nomeou xefe de goberno ó xeneral Dámaso Berenguer (a ditabranda) coa idea de volver ó réxime da Restauración. Pero pouco a pouco aumentou a oposición. Os nacionalistas, republicanos e socialistas firman o Pacto de San Sebastián, comprometéndose a derrocar a monarquía e establecer a república. Hai algúns intentos de proclamar a república  (Jaca e Madrid), pero sen éxito.
A falta de apoio e a incapacidad de xestionar os problemas provocan a caída de Berenguer.
         Forma goberno o almirante Juan B. Aznar. Convocou eleccións municipais para o 12 de abril de 1931 coa intención de que os partidos monárquicos tivesen un bo resultado.
         O 14 de abril de 1931 os resultados daban a victoria os partidos republicanos nas grandes ciudades e así comezou a proclamarse a républica e Alfonso XIII abandonou España.

        

A SEGUNDA GUERRA MUNDIAL


A SEGUNDA GUERRA MUNDIAL

CRONOLOXÍA: Desde o 1 de setembro de 1939 ó 2 de setembro de 1945.
CAMIÑO CARA Á GUERRA
Nos anos 30 a crise económica e o desenvolvemento de políticas agresivas provocaron:
-          O fracaso da Sociedade de Nacións, que foi incapaz de evitar os enfrontamentos.
-          A expansión territorial dos estados fascistas:
-            Alemaña, forma un gran exército e reclama as terras habitadas por alemán; anexiona Austria e unha parte de Checoslovaquía.
-            Italia, conquista Abisinia (1935-36).
-            Xapón, inicia a guerra contra China (1937).
-            O Inicio da Guerra.  Hitler en 1939 firmou un tratado coa URSS, para repartirse o leste de Europa. O 1 de setembro de 1939 Alemaña invade Polonia; como resposta Gran Bretaña e Francia decláranlle a guerra a Alemaña e comeza a Segunda Guerra Mundial.

FASES DA GUERRA

-          TRIUNFOS DO EIXE: 1939-40
               Alemaña, Italia e Xapón conseguen sucesivas vistorias ocupando Polonia, Dinamarca, Noruega, Holanda, Bélxica, parte de Francia, Albania, Grecia, Iugoslavia e o norte de África. Xapón ocupa colonias francesas e inglesas e avanza en China.

-          A EXTENSIÓN DA GUERRA E A ENTRADA DA URSS E EE.UU, 1941-42.
               En 1941 Hitler rompe o acordo coa URSS e a invade, pero a resistencia rusa e a enormidade do territorio  retrasa o seu avance.
               Xapón ataca Pearl Harbour e provoca a entrada de EE.UU na guerra.
               Gran Bretaña, EE.UU, URSS e China, conforman o bando dos Aliados contra as potencias do Eixe.

-          CAMBIO DE SIGNO E CONTRAOFENSIVA ALIADA, 1942-43.
               A finais de 1942 os aliados logran deter ó Eixe en todos os frontes. Derrotan ós alemáns no norte de Africa, ocupan Sicilia e o sur de Italia. Os rusos fan retroceder ós alemán.

-          A VICTORIA DOS ALIADOS, 1944-45.
               Os Aliados organizan o desembarco de Normandía (operación Overlord) que se concreta o 6 de xuño de 1944. Desde aí os aliados avanzan sobre Europa. Hitler suicídase o 30 de abril de 1945 e o 4 de maio Alemaña capitula. No Pacífico, o 6 de agosto de 1945, EE.UU lanza a bomba atómica sobre Hiroshima e o 9 sobre Nagasaki. O 2 de setembro Xapón firma a rendición.




NOVAS FORMAS DE GUERRA
                Unha guerra que provocou uns 55 millóns de mortos e uns 35 millóns de feridos.
                Como novedades:
-          Novas armas e estratexias: máis máquinas, carros de combate, canóns, avións, etc. Emprego de bombardeos masivos… A resistencia, os partisanos… sabotaxe….espias.
-          Os campos de concentración, os traballos forzados e o exterminio.  Campos creados para explotar e exterminar ós enemigos (xudeos, xitanos, eslavos, etc.) como os de Dachau, Treblinka, Auschwitz, Mauthausen…

A ORGANIZACIÓN DA PAZ E A FUNDACIÓN DA ONU

                Durante a guerra os Aliados tiveron varias reunións para tratar temas do final da guerra, as máis importantes foron en 1945. Na Conferencia de Ialta (Crimea) entre Churchill (G.B.), Roosevelt (EE.UU) e Stalin (URSS) e na de Postdam (Alemaña) entre Atlee (G.B.), Truman (EE.UU) e Stalin tomáronse os principais acordos:
                Imposicións ós vencidos. Alemania e a súa capital, Berlín, sería dividida en 4 partes e administradas por EE.UU, URSS, Francia e Gran Bretaña. O Nazismo é eliminado e os seus dirixentes xulgados (xuizos de Nueremberg). Xapón e administrado polos EE.UU. Impóñense sistemas democráticos.
                Modificacións territoriais. Modificanse as fronteiras de Alemaña. Pomerania e Silesia pasan a Polonia.  A URSS ocupa Estonia, Letonia e Lituania.
                Fundación da ONU.  En 1945, os Aliados fundaron a Organización das Nacións Unidas coa finalidade de:
-  Manter a paz e a seguridade internacional
-  Fomentar as relacións de amizade e cooperación entre os pobos
-  Axudar na solución de problemas internacionais políticos, sociais, económicos, etc.
                 
                Os organismos principais da ONU son:
-          A Asemblea Xeral, con sé en New York, representantes de todos os estados membros.
-          O Consello de Seguridade. Órgano permanente (formado por 15 membros, cinco permanentes con dereito a veto –EE.UU, URSS, China, Francia e Gran Bretaña- e 10 que se van rotando) que está encargado de manter a paz e a seguridade entre as nacións.
-          A Secretaria Xeral. Leva a coordinación e representación da ONU. Na actualidad é o coreano Ban Ki-moon.
-          O Tribunal Internacional de Xustiza. Encargado de xulgar os conflitos entre os países membros.


jueves, 13 de mayo de 2010

O NAZISMO. A ALEMANIA DE HITLER

O NAZISMO. A ALEMANIA DE HITLER

Alemania, no periodo de entreguerras, vive unha situación de crise que favoreceu ascenso do fascismo e o toma do poder por Hitler, que establecerá unha ditadura coñecida como o Terciero Reich.

CARACTERÍSTICAS DO NAZISMO

            O nazismo parte da obra A miña loita (Mein Kampf, 1925) escrita por Hitler que recolle ideas do fascismo e incorpora aspectos como:
            - O racismo. Defende a superioridade da raza aria (alemá) sobre as demais e a súa pureza (eliminar enfermos, prohibe matrimonios interraciais). Justifica a eliminación das razas inferiores.
            - O antisemitismo. Considera ós xudeos unha raza inferior e causante dos males que padecen os elemáns.
            - O espacio vital. Alemania debe incluir todos os territorios nos que hai poboación xermana.

ASCENSO Ó PODER DO NAZISMO

            Entre as razóns que explican a chegada ó poder dos nazis temos:

-          Os efectos da derrota da Primeira Guerra Mundial. A crise económica que provoca a guerra e o sentimimento de humillación polo Tratado de Versalles poroporcionan un deseo de venganza en Alemania.
-          A crise de 1929 afectou a Alemania e fixo aumentar a desilusión dos alemáns na democracia e o apoio ás ideas fascistas.
-          A fundación de Partido Obeiro Alemán Nacionalsocialista (Nazi) e 1920 e a designación de Hitler como xefe. Os nazis falarán de revisar o Tratado de Versalles, de ampliar o territorio, etc. Pouco a pouco iran estendento ideas (intento de golpe de estado en 1923 que fracasa e Hilter é encarcelado; creación das S.A para difundir ideas nas rúas –violencia-) e apoios sociales. Presentánse as eleccións e en 1933 son a forza maioritaria sendo Hitler  nomeado Xefe de Goberno.


A ALEMANIA NAZI
           
            O goberno de Hitler caracterizouse por:
            - Supresión da oposición. Entre 1933 e 34 os partidos políticos e sindicatos foron prohibidos e os seus dirigentes perseguidos. Con motivo do incendio do Parlamento foron suspendidos os dereitos e o partido comunista perseguido. En 1934 o partido Nazi era o único legal e completamente controlado por Hitler despois de asesinar ós opositores na Noite dos coitelos largos (30 de juni- 2 de julio).
            - Concentración de poderes. Hitler primeiro consegue poderes extraordinarios do Parlamento (capacidad para decretar leis e para desviarse da Constitución), después, á morte do presidente da República (Hindembrug), une os cargos de Canciller e presidente da República, converténdose en fürer ( xefe).
            - A nivel económico intentou sacar ó país da crise practicando unha política autárquica (de autoabastecemento) e baseándose nas obras públicas e no rearme como motores da economía. A falta de materias primas obliga á anexión de novos territorios.
            - Engrandecemento de Alemania. Hitler incrumpe o Tratado de Versalles e entre 1935 e 39 anexiona novos territorios: Sarre, Renania, Austria e parte de Checoslovaquia, volve ó servicio militar e ó rearme. Axuda a Franco na guerra civil española. Asina pactos coa Italia de Mussolini. O 1 de setembro de 1939 invade Polonia o que inicia a Segunda Guerra Mundial. 

           

O FASCISMO

O FASCISMO. A ITALIA DE MUSSOLINI
O fascismo é unha ideoloxía que se desenrola en Europa na época de entreguerras (1918-1939).
O termo proven do latín fasces, é dicir, haz ou grupo ordenado en filas.
Ó acabar a Primeira Guerra Mundial, Europa vive unha profunda crise que favorece o desenrolo das ideas fascistas.
CARACTERISTICAS DO FASCISMO
            É unha ideoloxía totalitaria que aspira a exercer o control absoluto sobre a sociedade, buscando a creación dun novo sistema político e novos valores  para as masas populares. Preséntase como alternativa ó capitalismo e ó socialismo. Entre as súas características destacan:
-          Primacía dos intereses do Estado fronte ós dos individuos. Todos se somete (liberdade) ó engrandecemento do Estado.
-          Concentración do poder en mans dun líder, considerado como símbolo do estado, único capaz de dirixir ó pobo. Todas as institucións sométense ó líder.
-          Encadramento e mobilización de masas nun único partido, están prohibidos todos os demais.
-          Rexeitamento da igualdade das persoas e pobos. Unha minoría, élite masculina, a mellor preparada debe conducir ós demais. Subordinación da muller.
-          Forte control ideolóxico e cultural. Exaltación coa propaganda dos valores fascistas. Forte represión e disciplina para impoñer  as súas ideas.
-          Intervención do Estado na economía. Hai respeto á propiedade privada pero sometida ás políticas do Estado (precios, salarios, etc.). O Estado persigue a autosuficiencia (autarquía) frente ós extranxeiros. Só hai un sindicato e o Estado intenta mellorar a condición dos traballadores (traballo, vivenda, salarios, etc.); por eso tamén ten o seu apoio.

ASCENSO DE MUSSOLINI Ó PODER

            Despois da Primeira Guerra Mundial Italia vive unha situación de crise económica e política. A nivel político había un forte descontento xa que coa guerra Italia non conseguirá ningunha ventaxa territorial, e os excombatentes aumentaban as protestas. Nese ambiente de forte crítica, crise e gobernos débiles  empeza o desenvolvemento do fascismo.
            En 1919, en Milán Mussolini creou os fascios, grupos de cambate (con uniformes negros) que se dedicaban a reventar as folgas e a perseguir ós líderes da esquerda. En 1921, ó crecer os fascios creou o Partido Nacional Fascista.
            En 1922, Mussolini organizou a Marcha sobre Roma, para forzar ó rey Victor Manuel III á formación dun goberno forte. Mussolini que contaba co apoio de terratenentes, empresarios e militares consigue que o rey o nomee xefe de goberno.

A ITALIA FASCISTA

            Desde o momento que Mussolini tomou o poder empezou a lexislar para crear un estado fascista.
            Primerio gobernou dun xeito constitucional, pero despois da victoria nas eleccións de 1924 (victoria creada a medida pola lei electoral de 1923 e pola violencia dos fascios) comezou a creación do estado fascista e da eliminación da oposición (asesinato de diputado socialista Matteoti).
            En 1925 converteuse en Duce dos italianos, ilegalizou os partidos políticos (menos o fascista), estableceu a censura e depurou a administración e o exército. O novo estado recibe o nome de Estado Corporativo, porque se organiza a partir das corporacións (corpos profesionais de obreiros) e non dos individuos, así elimínase a loita de clases.
            Ó tempo lexislaba dun xeito populista e exaltando o nacionalismo. Construcción de obras públicas, axudas á producción agrícola e industrial, prohibición das folgas, proteccionismo. Tamén impulsou o colonialismo ocupando Libia e conquistando Abisinia, presentándose como un gran líder.
            Cando se produce o ascenso de Hitler ó poder, comeza a alianza con Alemania. Durante a Guerra Civil axudou a Franco e en 1939 firmou con Hitler o Pacto de Aceiro de apoio mutuo. Na Segunda Guerra Mundial formou parte do Eixe con Alemania e Xapón.
            Durante a guerra, as derrotas italianas e a ocupación de Sicilia polos aliados provocaron a súa caída. Foi encarcelado e despois liberado polos alemáns. No norte de Italia, coa protección de Alemania, formou unha República social. Despois foi capturado por membros da resistencia antifascista e exucutado en 1945.
           
           

domingo, 25 de abril de 2010

A CRISE DE 1929 E A GRAN DEPRESIÓN

A CRISE DE 1929 E A GRAN DEPRESIÓN

En 1929 afúndese a Bolsa de valores de New York e despois foron afectados todos os sectores económicos, provocando unha gran crise mundial.

SITUACIÓN PREVIA. OS FELICES ANOS 20

Despois de superar a crise da Primeira Guerra Mundial extendeuse por EE. UU. e Europa unha época de prosperidade que coñecemos como “os felices anos 20”. A industria crece, o sector automovilístico, eléctrico, textil, a construcción, etc. Exténdese o consumo de masas alentado pola diminución de prezos e a venda a prazos. Exténdese a idea da felicidade: vacacións, cine, viaxes… Nese ambiente empezan a medrar espectacularmente os valores das empresas na Bolsa de New York. Todo o mundo empezou a investir os aforros e incluso se pedía ós bancos.

O CRAC DA BOLSA DE NEW YORK

O 24 de octubro de 1929 (xoves negro) afúndese, de súpeto, o mercado de valores de New York. Todo o mundo empeza a vender e o pánico exténdese. Nos días seguintes os intentos por parar a caída non teñen efecto e as consecuencias afectan a todos os sectores.
A causa do crac foi a suma de varios factores: a primeira foi a especulación: a alza do prezo das accións non tiña relación cos beneficios das empresas senon que era una subida artificial alentada polas empresas, bancos e prestamistas ante a perspectiva de gañar diñeiro fácilmente. A segunda foi a superproducción, as empresas produción moito pero non se vendía o que iba orixinado stocks e as empresas faltáballe diñeiro para producir.
O desencadenante foi a venda masiva de accións o día 24 que non tivo comprador, caen os valores das accións, e o pánico fai o resto. A Reserva federal e a Banca Morgan intentan parar a caída comprando accións pero non o consiguen.
O efectos van da bolsa a todos os sectores: as accións perden o valor, os bancos non teñen diñeiro para a xente e para a empresas. As empresas ó no ter diñeiro, paran a producción e aumenta o paro. Co aumento do desemprego o consumo baixa e a crise aumenta máis. E, finalmente, estos efectos pasan de EE.UU a Europa.

A GRAN DEPRESIÓN 

Ante o crac todo o mundo quere recuperar o diñeiro e prodúcese unha reacción en cadea. Os mercados quedan sin liquidez, os bancos non poden devolver os depósitos nin facer préstamos e quebran. As fábricas non teñen diñeiro e non producen, aumenta o paro. A xente non pode comprar e aumentan os peches… Os americanos retiran as inversións noutros países e a crise aumenta… Entramos na Gran Depresión dos anos trinta.
Para intentar para a crise tomaron as seguintes medidas:
-establecer medidas de autarquía (autoabastecemento) ou proteccionistas quen non a frenan, e incluso a profundizan.
-aplicar as medidas económicas de John M. Keynes. El propuxo que o Estado debía intervir e regular o mercado, que o Estado debía ser o motor económico coas obras públicas estimulando así o consumo.
En 1932 o novo presidente de EE.UU Franklin Delano Roosevelt propuxo un programa de reformas que foi coñecido como o NEW DEAL. Eran un conxunto de reformas que poñían en práctica as ideas de Keynes. Era un gran programa de obras públicas, inversión e axudas coa intención de devolver a confianza e a actividade económica. Axudou a reactivar a economía, contou con moito apoio, pero mantivo problemas como o desemprego.

lunes, 12 de abril de 2010

A REVOLUCIÓN RUSA E O ESTADO SOVIÉTICO

A REVOLUCIÓN RUSA E O ESTADO SOVIÉTICO

O Imperio ruso é a denominación que se lle da a Rusia entre 1721 y 1917. Abarcou zonas dos continentes europeo, asiático e norteamericano.
O Imperio ruso era unha monarquía hereditaria liderada por un emperador autocrático (zar) desde a dinastía Romanov. O Zar tiña un porde absoluto, sen limitacións. Había un gran conglomerado de pobos, linguas, costumes e relixións. A relixión oficial do imperio era o cristianismo ortodoxo. O Zar gobernaba con gran dureza, o que non impedía a existencia de organizacións clandestinas que loitaban para derrubar o réxime.
A capital do imperio foi San Petersburgo (rebautizada en 1914 como Petrogrado).
A economía era básicamente agraria e moi atrasada. Só nas grandes cidades hai un forte crecemento industrial, conseguido nunhas condicións moi duras, que propician a axitación revolucionaria.

A CAÍDA DO TZARISMO. REVOLUCIÓN DE FEBREIRO DE 1917

O factor decisivo para a caída foi a participación na Primeira Guerra Mundial. As derrotas aumentaban o descontento e a poboación veu aumentar a insuficiencia e carestía dos productos básicos.
En febreiro de 1917 a poboación de Petrogrado protestou pola falta de alimentos e os soldados non reprimiron as protestas. O tzar Nicolás II tivo que abdicar. Coñécese como a revolución de febreiro.
Establécese un goberno provisional que preside Alejandro Kerenski, que pretende construir un réxime liberal burgués semellante ós de Europa occidental. Pero continúa coa guerra e non controla a situación.

O TRIUNFO DA REVOLUCIÓN BLOXEVIQUE. A REVOLUCIÓN DE OUTUBRO DE 1917

Desde o comezo das protestas, as organización de esquerdas crearon consellos obreiros, os soviets, formados por delegados dos obreiros e soldados. Estos soviets foron controlados polo partido Bolxevique (socialistas marxistas, comunistas), destacando Lenin (Vladimir Illich Ulianov) León Trostki (Lev Davídovich Bronstein) e Xosé Stalin (Iósif Visariónovich Dzhugashvili).
Os bolxeviques foron collendo máis forza gracias o seu programa: paz inmediata, confiscación da terra (propiedade privada) para repartila e todo o poder para os soviets.

En outubro de 1917, os bolxeviques levaron á practica a idea da insurrección armada para tomar o poder. O 25 de outubro a garda vermella, dirxida por Trostki, ocupou o Pazo de Inverno, sé do goberno (o 7 de novembro segundo o calendario occidental).
Un Congreso de Soviets, que se reunía neses momentos, asumiu o poder e nomeou un goberno (Consello de Comisarios do Pobo) dirixido por Lenin.

A ÉPOCA DE LENIN E O NACEMENTO DA URSS

Despois de acadar o poder, os bolcheviques toman diversas medidas para facer fronte ós enemigos e transformar o país.
O goberno fixo públicos os primeiros decretos, os decretos de outubro de 1917, con eles establecíase o socialismo:
- Decreto sobre a terra: a terra deixaba de ser propiedade privada e pasaba a mans do Estado, que a cedía ós campesiños para que a traballasen.
- Decreto sobre a producción industrial: pasaba a estar controlada polos obreiros.
- Decreto sobre a banca: quedaba nacionalizada ó igual que o comercio exterior.
- Decreto sobre las nacionalidades: recoñece a igualdade de todos os pobos de Rusia e o seu dereito á autodeterminación.
- Decreto sobre a paz: polo que se instaba a buscar a paz con Alemania. Así firmouse o tratado de Brest-Litovsk con Alemania, que supuxo a perda de grandes territorios: Finalandia, Estonia, Letonia, Lituania, Ucrania, etc.

Outra das accións do goberno foi a convocatoria de eleccións a Cortes constituintes, pero como os resultados non foron favorables ós bolcheviques, e a Asamblea elexida, en xaneiro de 1918, non quería recoñecer os decretos de outubro, a garda vermella disolveu as Cortes e devolveu o poder ós soviets.

En xuño de 1918 aprobaron unha Constitución pola que Rusia pasaba a ser unha República Socialista Federativa Soviética Rusa. En 1922, ó incorporarse á Federación Ucrania, Bielorrusia e Transcaucasia, creouse a Unión de Repúblicas Socialistas Soviéticas (URSS).
O gobern tamén tivo que facer fronte a unha guerra civil (1918-1921). Os antibolxeviques organizaron un exército, o exército branco; pero o exército vermello logrou derrotalos.

En 1921, como a situación económica era mala e había un gran descontento debido á guerra civil e o comunismo de guerra, tiveron que por en marcha novas medidas económicas que deron lugar á Nova Política Económica (NEP). Con estas medidas acababase co comunismo de guerra e volvíase en algúns campos ó capitalismo. Intentaban impulsar a producción e gañar o apoio campesiño permitindo quedarse con parte das produccións para poder vendelas, tamén ter pequenas empresas e cooperativas.

Finalmente, para impulsar o desenrolo do comunismo no mundo e derrubar o capitalismo, favoreceron a construcción da Terceira Internacional ou Internacional Comunista (1919). Só podían entrar os partidos políticos que se denominasen comunistas.

A ERA DE STALIN

Lenin morre en 1924 e a partir de ese momento aumentan os enfrontamentos polo control do poder. O poder queda en mans de un triunvirato ou troika que forman Stalin (que é o secretario xeral do partido), Kamenev e Zinoviev, e que ten a oposición de Trotski. Finalmente acéptase a teoría stalinista sobre a consolidación da revolución en Rusia fronte á revolución permanente e internacional de Trostki. Este deixa os seus cargos, será expulsado do partido e abandona a URSS en 1929.

Durante esos anos Stalin desfaise tamén do resto de competidores e acumula os cargos de Xefe de Estado e Secretartio Xeral do PCUS. Desde ese momento ponse en marcha a súa política, que se pode sintetizar en:
-Construcción do socialismo en Rusia, como paso previo ó socialismo internacional.
-Concentración de todo o poder.
-Eliminación de calquera oposición e culto á personalidade de Lenin.

Para desenrolar estas ideas ponse en marcha unha nova economía. A característica principal será a planificación económica. O Estado vai a dirixir a economía e para eso vai a por en práctica os chamados Plans quinquenais. Nestes plans vaise a priorizar as industrias de base, as de producción de enerxía e armamentos. Os seus progresos convertirán a Rusia nunha potencia mundial.
Para o desenrolo da agricultura puxeron en marcha os procesos de colectivización agraria. Os campesiños foron obrigados a integrarse nos Koljoses, granxas colectivas ás que o Estado lle marca os productos e as cotas de producción. O campeniño ten en propiedade a casa e unha pequena horta. Para aumentar a producción tamén se puxeron en marcha os Sovjoses, granxas estatais con man de obra asalariada. Para facilitar o acceso á maquinaria puxeron en marcha as Estacións de Maquinaria, MTS.

Calquera protesta contra estas medidas era solucionada con unha gran represión, o terror, sendo frecuentes as “purgas” ou “depuracións”. En 1939, cando o Partido declara o final das purgas, só se manteñen os íntimos de Stalin.

lunes, 5 de abril de 2010

A PRIMEIRA GUERRA MUNDIAL

A PRIMEIRA GUERRA MUNDIAL
A Primeira Guerra Mundial é un conflicto armado que se produce entre 1914 e 1918. Empeza en Europa, nos Balcáns, e estenderase á metade do mundo. Producirá máis de 10 millóns de mortos. Tamén é coñecida como a Gran Guerra.

CAUSAS DA GUERRA
1. A tensión nos Balcáns pola delimitación das fronteiras e polas reivindicacións nacionalistas, especialmente de Serbia, que quería separarse do Imperio austrohúngaro.
2. As rivalidades imperialistas entre as grandes potencias:
Austrohungría e Rusia polo control dos Balcáns.
Francia e Alemania por Alsacia e Lorena.
Inglaterra e Alemania pola supremacía naval e comercial.
3. A carreira de armamentos e a diplomacia secreta en previsión dunha guerra que aumentaba as desconfianzas. Fórmanse dous bloques: un no que está Alemania e Austrohungría e o outro formado por Rusia, Francia e Gran Bretaña.
4. A consideración da guerra como medio lexitimo para resolver os problemas.

O DETONANTE foi o asesinato en Sarajevo (Bosnia) do herdeiro do imperio austrohúngaro, o príncipe Francisco Fernando, por un nacionalista serbio o 28 de junio de 1914. O 28 de julio Austrohungría declaroulle a guerra a Serbia. O 30 Rusia mobilizou o seu exército en defensa de Serbia. O 1 de agosto Alemania declaroulle a guerra a Rusia e o 3 a Francia. O 3 e 4 de agosto Alemania invade Bélxica. O día 11 e 12 de agosto Gran Bretaña e Francia declaran a guerra a Austrohungría.

FASES DA GUERRA
Na guerra están enfrontados os Imperios Centrais: Alemania, Austrohungría, Turquía e Bulgaria contra os Aliados: Serbía, Rusia, Francia, Gran Bretaña, Bélxica e Montenegro, máis, Xapón, Italia, Portugal, Romania, Grecia e EE.UU.


Podemos diferenciar 4 Fases:

- A GUERRA DE MOVEMENTOS, 1914. Rápido desprazamento dos exércitos. Os alemáns hacia Francia, atravesando Bélxica, e hacia Rusia. Los aliados responden mobilizando as tropas e detendo os avances.

El Plan Schlieffen
Elaborado por el que fue Jefe del Estado Mayor hasta 1905, Alfred von Schlieffen, planteaba invadir Bélgica y Luxemburgo para atacar la desguarnecida frontera norte francesa. El genral francés Foch, sin embargo, consiguió frenar el ataque alemán en el Marne en noviembre de 1914.

- A GUERRA DE POSICIÓNS, 1915-16. Os frontes da guerra quedaron detidos e construironse trincheiras e fortificacións. Constantes ataques que non rompen as defensas. Batallas de Verdún, Somme, etc.
- A CRISE DE 1917. Estados Unidos decidese a entrar na guerra para defender os seus intereses: os ataques alemans afundironlles barcos de mercadorías e para defender os préstamos que lle tiñan concedido a Francia e Gran Bretaña. O mesmo tempo comeza a retirada de Rusia, que se fai efectiva en marzo de 1918.
- DERROTA DAS POTENCIAS CENTRAIS, 1918. Alemania pode concentrar todo o exército no fronte do oeste, pero fracasan os seus ataques. Os aliados, coa axuda americana, lanzan cotraofensivas que obrigan a firmar os alemáns o armisticio o 11 de novembro de 1918 en Rhetondes, no bosque de Compiègne, nun vagón de tren.

AS NOVAS FORMAS DE GUERRA
A Gran Guerra foi unha guerra diferente as anteriores por:
- Unha guerra que ten grandes exércitos formados por centos de miles de soldados.
- Polo emprego de novos armamentos e novas formas de combate: armas automáticas, canóns de largo alcance, granadas, carros de combate, avións, armas químicas, trincheiras, fortificacións, bloqueos, etc.
- Pola movilización de todos os recursos para facer fronte á guerra. Toda a poboación traballa para a guerra.


OS TRATADOS DE PAZ E A SOCIEDADE DE NACIÓNS

O 18 de xaneiro de 1919 reunense en París os membros de 32 nacións (27 da Entente) para establecer as condiciones de paz. Estiveron ausentes os vencidos e Rusia que trala revolución bolchevique firmaran con Alemania a Paz de BREST/LITOUSK, en marzo de 1918 (significara a independencia de Finlandia, Estonia, Letonia, Lituania, Polonia, y Ucrania).
As decisións importantes foron tomadas polo CONSEJO DOS CATRO do que formaban parte: Wilson (EE.UU), Clemenceau (Fr.), Lloyd George (G.B.) e Orlando (It.).
O punto de partida das conversacións foron os 14 Puntos do presidente Wilson que propuxera no Congreso dos EE.UU. o 8 de xaneiro de 1918 e que, como principais aspectos, dicía: Condena da diplomacia secreta, todos os tratados serán públicos, atenuación das barreiras económicas, renuncia ás pretensións coloniais e creación dunha Sociedad de Nacións.



Foron firmados tratados de Paz con cada potencia vencida:
TRATADO DE VERSALLES, 28-6-19.
TRATADO DE SAINT GERMAIN CON AUSTRIA, 10-9-1919.
TRATADO DE TRIANON CON HUNGRÍA, 4-6-1920.
TRATADO DE NEULLY CON BULGARIA, 27-11-19.
TRATADO DE SEVRES CO IMPERIO OTOMANO, 10-8-1920

O Tratado de Versalles Foi o tratado máis importante. Por este tratado fíxose a Alemania responsable do conflito e polo tanto obrigada a aceptar unhas condicións moi duras, destacamos:
          Queda obrigada a pagar cuantiosas indemnizacións.
          Ten que ceder parte do seu territorio, Alsacia e Lorena para Francia, e as colonias e aceptar a   ocupación do Sarre e marxe esquerda do Rhin (por Francia).
          Ten que desarmar o exército e sen servizo militar.
          Os alemáns consideraran este tratado moi inxusto e será causa de futuros problemas.

Na Conferencia de París de 1919 as nacións participantes elaboraron un pacto que formaba parte do Tratado de Versalles. Nos 26 artículos dese pacto definíase a Sociedade de Nacións, as súas funcións e competencias.
Tiñan dereito a ser membro os 32 estados vencedores que firmaron o tratado e 13 neutrais. Alemania e a Unión Soviética quedaron excluidos. Os EE. UU non entraron. A Sociedade de Nacións axudou a resover algúns problemas nos anos vinte, pero foi ineficaz ante o ascenso do fascismo e a chegada da Segunda Guerra Mundial.


BALANCE DA GUERRA
Grandes perdas demográficas: 8 millóns de mortos, 20 millóns de feridos, grandes privacións da poboación…
Modificacións territoriais: desaparecen os grandes imperios (austrohúngaro, ruso, alemán, turco) sendo substituídos por repúblicas. Ncen novos estados como: Finlandia, Estonia, Letonia, Lituania, Polonia, Checoslovaquia, Austria, Hungría e Yugoslavia.

Repercusións ideolóxicas: fovoreceu a aparición de novas forzas políticas radicais. Facilitou o triunfo da revolución comunista en Rusia e, despois, o medo ó comunismo favoreceu o ascenso do fascismo.
Consecuencias socioeconómicas. Europa perdeu a supremacía económica en favor dos EE.UU. A perda de homes facilitou a incorporación da muller a postos de traballo antes reservados para eles.